zaterdag, januari 13, 2018

Kan Jij In Je “Mama Beer Kracht” Staan om GEWOON NEE TE ZEGGEN tegen diegenen die Macht Misbruiken? - 11 Januari 2018 / Lissa Rankin, MD


Kan Jij In Je “Mama Beer Kracht” Staan om GEWOON NEE TE ZEGGEN tegen diegenen die Macht Misbruiken?
11 Januari 2018 / Lissa Rankin, MD

Om de één of andere reden, ben ik iemand die mensen aantrekt aan wie zij hun meest pijnlijke, hartverscheurende verhalen moeten vertellen, die het nodig hebben dat hun verhaal liefdevol aangehoord en gekend en in ere gehouden wordt zonder te beschamen of te veroordelen of te willen herstellen. Mensen vertellen me verhalen die mijn hart breken, verhalen die mij tot tranen toe roeren, verhalen die mededogen oproepen en mij vullen met verontwaardiging, verhalen die een hartstochtelijke opwelling in mijn hart veroorzaken om van de wereld een veiligere plaats te maken voor zachte, gevoelige, diep-voelende zielen. Ik hoor verhalen die mij kapot maken over artsen die onbedoeld hun macht misbruiken en schade toebrengen aan precies die mensen waar zij hier voor zijn om van dienst te zijn. Ik hoor mensen hun #MeToo verhalen over werkgevers die hen lastig vielen en verkrachten en hen toen bedreigden hen te ontslaan als zij zich niet stil zouden houden. Ik hoor verhalen over politie en advocaten die niet alleen faalden om een onschuldig persoon te beschermen die aangerand was; zij misbruikten of legden hen zelfs onterecht het zwijgen op in die kwetsbare staat. Ik hoor verhalen van priesters die hun macht misbruiken en jonge kinderen molesteren in de naam van God. Ik hoor ontelbare verhalen over mensen wiens ouders en broers en zusters hen molesteerden, het ultieme vertrouwen schadend waartoe ieder kind in staat zou moeten zijn om te hebben voor de veiligheid in diens eigen familie. Ik hoor verhalen van mensen die getraumatiseerd werden door goeroes en spirituele leraren en zelf-hulp auteurs die hun macht misbruiken en de meest afschuwelijke misdaden tegen Liefde begaan in de naam van “Ik help je alleen maar om van je ego af te komen.” Ik hoor verhalen van mensen die half dood geslagen worden door de echtenoot die zegt, “Ik hou van je.” [Zou je dit ooit in twijfel trekken, DIT is geen liefde. Geloof een misbruiker nooit die jou manipuleert met “Ik hou van je.” meteen nadat die persoon je mishandeld heeft. Dit soort van psychologische manipulatie is net zo mishandelend en verwarrend als het emotionele of fysieke geweld. Liefde misbruikt macht niet - op geen enkele manier.]
Wat is er met ons als een dierlijke soort gebeurd op deze planeet? Hoe kwamen wij aan waar wij nu zijn? Hoe kunnen wij zo ziek zijn dat wij moeders tolereren die hun kinderen slaan en vaders die hun kleine meisjes verkrachten? Hoe komt het dat onze artsen ons vernederen, uitschelden en de noden verwaarlozen van degenen waar zij hier voor zijn om te genezen? Hoe kan het zijn dat onze onderwijzers onze angstige, kwetsbare, verdrietige kinderen niet kunnen troosten met een eenvoudige knuffel omdat een knuffel tot verkrachting zou kunnen leiden?
Liefde eist dat wij genoeg volgroeien om te zeggen DIT MOET OPHOUDEN. Wij als een soort moeten onze relatie tot macht veranderen, en de #TimesUp. Echter, hoe zal dit gebeuren?

Luisteren naar al deze wrede verhalen kunnen mij vermoeid en cynisch maken - of uitgeschakeld en bitter - als ik niet in staat zou zijn om deze verhalen met tederheid in de uitgebreidheid van ons collectieve Hart vast te houden. Met heel veel hulp van therapeuten en spirituele leraren, heb ik geleerd om al deze pijn in/naar een opengebarsten waterval van mededogen te transformeren dat vanuit mijn hart barst, ieder keer dat ik één van deze verhalen hoor. Het mededogen omvat niet alleen diegenen die het slachtoffer werden van misbruik, maar ook medeogen voor de daders, aangezien zij ook overduidelijk lijden. Anderszins, zouden mensen niet in staat zijn om dergelijke wreedheden tegen elkaar te begaan.
Wraakzuchtig Mededogen
Zo uitdagend als het is om ertoe te komen van aangezicht tot aangezicht te komen staan met de manieren waarop de menselijke wezens elkaar pijn doen, is hier goed nieuws. Liefde kan zich ver genoeg ontwikkelen om al deze pijn met zachtheid vast te houden - om het te zien en het vast te houden en er getuige van te zijn met mededogen maar ook om het naar buiten te roepen, grenzen in te stellen en consequenties af te dwingen. Liefde tolereert niet neurotisch of vergeeft te vroeg dergelijk misbruik. Neurotische tolerantie en vroegtijdige vergiffenis zijn eenvoudig, om Robert Augustus Masters aan te halen, “Conflict vermijdend in heilig voortslepen.” Liefde kan net zo heftig en krachtig zijn - vanuit het hart - als dat het zachtaardig, koesterend en barmhartig kan zijn. Liefde demoniseert of verstoot de daders van misbruik niet, hen de liefdeloze “ander” van hen makend. In plaats daarvan, breidt Liefde uit om de misbruiker in de grote armen van liefde vast te houden, hetgeen alles dat niet van Liefde is weg stript en het voort roept, degenen vasthoudend die Liefde misbruiken verantwoordelijk houdend zonder hen te demoniseren of te falen door hen in wraakzuchtig mededogen te houden.
Merk op wat er binnenin jou gebeurt terwijl deze collectieve energiegolf door onze cultuur heen uitbarst. Schenk nauw aandacht aan hoe de instroom van energie die je waarschijnlijk op dit moment voelt jou beïnvloedt. Zorgt het ervoor dat je uit wilt halen, veroordelen, demoniseren en diegenen te haten die de macht misbruiken? Of roept het het doordringende, diamant-achtige zwaard van waarheid voort dat het meedogenloze gezicht van Liefde gebruikt om weg te snijden - met heftige genade - alles dat niet van Liefde is?
Roept het gevoelens van veroordelende gerechtigheid op? Zorgt deze kick van macht en rechtvaardigheid ervoor dat jij je gerechtigd voelt om de misbruikers aan te vallen met hen te beschamen, te vernederen en te kleineren, jezelf een excuus gevend om de misbruik makende “anderen”  te verstoten, aldus wij eindelijk de oorlog tegen misbruik kunnen winnen? Of roept het een liefdevol verlangen op voor vrede te stichten, voor verantwoordelijkheid, het probleem op te lossen, waarheid en verzoening?
Tegenstelling Vasthouden
Wat als wij deze tegenstelling vast kunnen houden - vurig in protest opstaand tegen diegenen die macht misbruiken, deze cyclus van fysiek, seksueel en emotioneel geweld stoppend, derhalve weigerend ons te verlagen naar het niveau van diegenen te haten en te verstoten die beschuldigd werden van het misbruik maken van hun macht? Zoals wij gezien hebben met de “oorlog tegen terrorisme,” als wij geweld kiezen tegen de overtreders die wij proberen te stoppen, roepen wij dan niet eenvoudigweg meer geweld op? Wat als er een andere manier is om hiermee af te rekenen?
Ja, machtsmisbruik moet stoppen. De #TimesUp en wij als een collectief houden rekening met wat dat betekent. Maar wat als het niet zo eenvoudig is als het polariseren van “het arme, hulpeloze slachtoffer” tegen “de slechte kwaadaardige misbruiker?”
Ben Ik Een Slachtoffer?
Tenzij je gekwetst geraakt bent en je in de verleiding gebracht wordt om mij als iemand te veroordelen die niet begrijpt hoe het aanvoelt om geslachtofferd te zijn, schrijf mij alsjeblieft niet zo gemakkelijk af. Ik heb niet het hele verhaal verteld omdat ik mijn dochtertje niet wil traumatiseren met details die zij nu nog niet hoeft te horen, maar ik ging het afgelopen jaar door enige afschuwelijke trauma’s heen - en ik werd mezelf in de vuurlinie gewaar van misbruik in een rechtszaal met mensen die mij aanvielen toen ik me geslachtofferd voelde en bescherming nodig had. Ik was geneigd om diegenen te demoniseren die mij ten onrechte behandelden toen ik hun mededogen en hulp nodig had, om hen af te schrijven als boosaardige martelaars die erop uit waren om mij te pakken te krijgen. Toen ik hen echter in hun ogen keek en hen om hulp vroeg, toen ik zei, “Broeder, kan je mij niet zien? Zuster, kan je mij niet helpen?” zag ik dat zij niet in mijn ogen konden kijken. Zij moesten van mij weg kijken. Hun harten waren de gehele weg afgesloten. Zij moesten van mij de vijand maken. Het excuseert hun gedrag niet, maar ik besefte dat zij nog meer gekwetst waren dan ik dat was. Zij zijn slachtoffers van wat het ook maar is dat er de oorzaak van is dat hun hart afgesloten raakte. Zij hebben het contact verloren met hun capaciteit om de menselijkheid in een zielkameraad die ook lijdt te zien, en ik was voor hen onzichtbaar. Zelfs terwijl ik fier en sterk stond, eisend dat ik met respect behandeld diende te worden, vertrouwden zij mij niet, noch respecteerden zij mij of zagen zij mij zelfs maar. De politieman, degene die mij had moeten beschermen, was zo verloren en gewond dat hij faalde om mijn menselijkheid te zien. Het maakte het moeilijk voor mij om dat van hem ook te zien.
Ik verloor mijn strijd in de rechtbank, en ik voelde me leeggelopen, gesloopt, getraumatiseerd - verraden door een cultuur die niet onschuldige slachtoffers beschermt. Maar ik weet ook dat ik geen hulpeloos slachtoffer ben - en ik wil niemand diens medelijden. Iedereen die medelijden met me heeft ontkracht mij. Mijn beste vrienden brachten de gehele zaak in de rechtbank door met mij te vertellen, “Ik houd jou in je heelheid en ik houd je daar totdat jij het je weer herinnert.” Dat bekrachtigd mij. Medelijden met mij te hebben of mij te bestempelen als het één of andere slachtoffer maakt mij ook klein. De ondersteuning van mijn liefdevolle ZielStam hielp mij om de verleiding te vermijden om afbreuk te doen aan mezelf, om mezelf op te laten slokken in een verhaal van slachtofferschap. Ik was in staat om de pijn in/naar groei te transformeren, maar het eiste alles van mij om te vermijden in/naar een ontkrachte staat te vervallen van niet genezen trauma.  
Het Ontwaken van het Sterke Vrouwelijke
De onverwachte zegen van dit trauma - hetgeen ik genezen heb met acute trauma therapie - is dat de sterke vrouwelijke Mama Beer strijdster in mij tot leven kwam. RAAAAAAAAARRRRRRRR…
Ik had me niet gerealiseerd hoe onderdrukt deze felle/woeste Goddelijke energie in mij geweest was. Alles in de opvoeding van mijn kindertijd, in mijn Christelijke kerk conditionering, in mijn medische onderwijs - versterkte hoe ik verondersteld wordt om gewoon kwaadheid weg te duwen, verontwaardiging/woedde te onderdrukken, het in te slikken in het aangezicht van ongerechtigheid, en het machtsmisbruik te tolereren. Door dit trauma heengaand ontwaakte iets in mij dat lang sluimerend geweest was, en voor deze activering, ben ik dankbaar, zelfs te midden van de pijn van wat ik ervaren heb. Het liedje dat Karen Drucker voor mij schreef - Thank You For this Gift Of Love - werd mijn mantra, het hielp mij bij het weerstaan van te vallen in een put van slachtofferschap en hielp mij me dankbaar te voelen voor de Felle/Woeste Godin die ontwaakte in de kielzog van het trauma.  (Luister hier naar het liedje van Karen)
De Opstanding van De Felle/Woeste Mama Beer
In plaats van je geslachtofferd en verlamd te voelen, wat als de Felle/Woeste Mama Beer Strijder in een patiënt die slecht behandeld wordt door de arts opstaat en deze erop wijst dat hij/zij misbruik maakt van de heilige heiligheid van de arts-patiënt relatie? Wat als de mens in de spirituele gemeenschappen wiens leiders hun macht misbruiken opstaan in protest tegen hoe Liefde geschonden wordt? Wat als iedereen ermee ophield hun misbruik makende, narcistische bazen die hen slecht behandelen te tolereren … en respect, gelijkheid, seksuele veiligheid en gerechtigheid eisen in de werkplaats? Wat als wij gewoon ophouden met politici en bankiers en CEO’s toe te staan hun macht te misbruiken, hebzucht en materialisme voorrang te geven, zich slecht te gedragen en ermee weg te komen? Wat als de tijd wanneer echtgenoten hun vrouwen en kinderen misbruiken en niet in de gevangenis eindigen eenvoudigweg voorbij zijn? Wat als wij voor elkaar uitkijken en ermee ophouden onze blik af te wenden wanneer wij het misbruik maken van de macht zien gebeuren? Wat als wij ermee beginnen grenzen in te stellen en consequenties afdwingen voor zelfs het geringste misbruik? Wat als de mannen die erom geven zich bij ons aansluiten - om ons te beschermen - in deze felle/woeste opstand? Wat als de tijd echt op is? Wat dan?
Ik weet dat dit naïef klinkt, en dat niet iedereen zich in een psychologische, fysieke en financiële positie bevindt om op te staan en te zeggen, DIT STOPT NU. Maar wat als er een wonder gebeurde en diegenen die hun macht misbruiken plotseling geen kwetsbare slachtoffers vonden - omdat iedereen voor zichzelf opstaat en zegt HELL NO/ECHT NIET!? Wat als degenen die niet voor zichzelf op kunnen staan - de kinderen, de gehandicapten, de kansarmen - erop kunnen vertrouwen dat diegenen die wel op kunnen staan achter hen staan en niet langer meer het machtsmisbruiken zullen tolereren?
De Moeders van De Vermisten
Wat als dit met de vrouwen moet beginnen, als wij het Felle/Woeste Vrouwelijke toestaan om ons te bezitten, aldus Zij alles weg kan strippen dat geen Liefde is, aldus zij kan grommen en sissen en haar woedde/verontwaardiging laat zien aangaande hoe Liefde misbruikt wordt - steeds maar weer opnieuw? Wat als de Kali in ons allemaal ieder gebied in onze levens identificeert waar wij ons geslachtofferd voelen door anderen die niet in integriteit zijn met hun gebruik van de macht, en wij het naar buiten roepen en ermee ophouden het te tolereren? Laat het goede meisje los, het lieve meisje, iemand die anderen behaagt, degene die conflict vermijdt, de gemakkelijk in de omgang zijnde, spirituele omzeiler, de “Ik ben zo spiritueel dat ik je gewoon vergeef - steeds maar weer opnieuw.” Zeker, vergeef. Maar vervolg terwijl je vergeeft. Als je vecht voor wat voor jou juist is en je verliest, voel in de Mama Beer energie van de “Mothers of the Disappeared in Argentina,” die 40 jaar doorbrachten met te marcheren in protest tegen diegenen aan de macht die 30,000 onschuldige mensen kidnapten en vermoorden, inclusief de kinderen van deze moeders. Gedurende 40 jaar hebben zij gerechtigheid geëist, weigerend om weg te gaan, onbereid om zich terug te trekken totdat gerechtigheid is geschied, onbereid om zich de mond te laten snoeren door een regering die wil pretenderen dat volkerenmoord en massamoorden niet gebeurden in hun land. 2000+ protestmarsen - en zij zijn er nog steeds mee bezig.
Ik suggereer niet dat dit het juiste pad voor iedereen is. Sommigen van ons moeten accepteren wat er gebeurd is en verder gaan. Maar dank de Godin, er zijn nog steeds vrouwen die olie op het vuur gooien van de Mama Beer die niet geïntimideerd zal zijn en het niet op zal geven. Misschien zouden sommigen van ons één of twee dingen kunnen leren van deze dappere, standvastige ouders.
Wat is Jouw Relatie met het Woeste Gezicht van Liefde?
Ben je bang van het Felle/Woeste Vrouwelijke of de Meedogenloze, meedogende Beschermer van het Kwetsbare binnenin jou? Ben je bereid je uit te spreken! Nee te zeggen? Betrokken te raken? Risico’s te nemen? Durf het conflict te initiëren of een klokkenluider of een onruststoker te zijn. Ik suggereer niet dat wij demoniseren of polariseren. Neem gewoon de leiding over je geboorterecht om niet misbruikt te worden - en help diegenen te beschermen die mogelijk niet zo sterk en dapper zijn als jij bent.
Richt je blik binnenwaarts voor gedurende slechts een moment. Jegens wie ben je momenteel te toegeeflijk? Waar mogen angst of schaarste of conditionering jou in een misbruik makende situatie houden? Waar in je leven mag je opgeroepen worden om op te staan en te zeggen, HELL NO/ECHT NIET!? Wie heeft er mogelijk jouw Mama Beer bescherming nodig? Wat zou er moeten veranderen voordat jij je zou kunnen  voelen om gewoonweg NEE te zeggen tegen iedere verdere misbruiker?
Vergeet niet aan jezelf te vragen waar jij zelf mogelijk degene bent die je macht misbruikt. Waar ben je aan het uithalen naar diegenen die niet terugvechten? Waar veroorzaakt je passieve-agressieve verontwaardiging dat je anderen pijn doet waarvan je zegt dat je om hen geeft? Laat de Woeste Mama Beer jou net zo verantwoordelijk houden als dat jij anderen verantwoordelijk houdt.
Wat zou er kunnen gebeuren als wij allemaal deden wat wij moeten om volledig, ethisch en liefdevol in onze macht te staan - fel/woest maar mededogend eisend dat degenen die hun macht misbruiken stoppen? Wat dan?
Liefde,
Lissa Rankin

Vertaling: Cobie de Haan - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/
©2018 - Lissa Rankin, MD - http://lissarankin.com/

Geen opmerkingen:

Een reactie posten