“Respect
/ Respectloosheid”
10
September 2017 / Cobie de Haan
Deze
keer wil ik graag wat dieper ingaan op respect of juist het gebrek daaraan. Wat
is het hebben of juist het niet hebben van respect? Daar kunnen we enige
definities op loslaten. Ik heb hier en daar wat internetsites bekeken en zet er
hieronder een paar neer.
Respect:
** Een gevoel of uiting waarmee je
laat merken dat je iemand aanvaardt als een waardig en waardevol mens (woorden.org)
** Eerbied en waardering hebben
voor: respect voor ouders, leraren enz. / Met alle respect, maar …. (als aankondiging dat je gaat protesteren)
/ daar heb ik respect voor (bewondering) / daar heb ik respect voor (daar ben ik in ontzag voor, ben ik bang van…)
/ respect inboezemen … (automatisch
respect krijgen) En het tegenovergestelde: Het getuigt van weinig respect
voor … (andermans spullen of anderen)
(muiswerk online
woordenboek)
** Respect betekent aanzien,
eerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand vanwege zijn
kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Het woord betekent oorspronkelijk
omzien naar, en vandaar rekening houden met.
In
het burgerlijk taalgebruik wordt respect vaak verbonden aan iemands positie op
de maatschappelijke ladder of de mate waarin iemand een maatschappelijke
waardering heeft weten op te roepen.
-
Men kan respect opbrengen voor iemands opvattingen of rechten, of voor
materiële zaken zoals andermans eigendom.
-
Zo kan men de opvattingen van een ander respecteren, ook als men die
opvattingen niet deelt. Men laat dan de ander in zijn waarde.
-
Wanneer men respect voelt voor de uitzonderlijke kwaliteiten van een persoon, bijvoorbeeld
voor de virtuositeit van een violist, dan gaat de waardering zelfs over in
ontzag. (wikipedia)
De
afgelopen dagen werd ik door de woorden respect/respectloosheid getriggerd. Er
bestaat werkelijk heel veel respectloosheid om ons heen, en als je goed kijkt
of oplet … ook heel veel respect. We doen in ieder geval ons best … De grootste
trigger komt vanuit mijn eigen ascentieproces en daarnaast zag ik een kort
filmpje op facebook van een tiener/adolescent die voor de camera met zijn
dementerende oma voorzichtig aan het dansen was. Hij omhelsde/knuffelde haar en
gaf haar af en toe een kus op het hoofd en ging heel voorzichtig met haar om,
terwijl ze samen aan het dansen waren. De glimlach op haar gezicht was goud
waard. Het ontroerde mij zeer… Wat een respect werd daar getoond!
Gisterenavond
zag ik de tweede film van “Sisteract, Back in The Habit met actrice Whoopi
Goldberg in de hoofdrol. De kinderen die zij moest onderwijzen hadden weinig
respect voor de muzieklessen. Natuurlijk is het ‘maar’ een film … Toch laat de
film een prachtig voorbeeld zien over hoe men met respect voor elkaar en ook
voor zichzelf heel enthousiast kan raken over iets, waardoor we het beste in
onszelf naar boven weten te halen. Waardoor we bergen kunnen verzetten en bij
wijze van spreken wonderen kunnen verrichten. (het is een aanrader om de film (opnieuw) te gaan bekijken)
Waar
ik me vaak over verbaasd heb in mijn leven is wel het feit, dat men blijkbaar
veel respect op weet te brengen voor mensen die men kent. En het lijkt wel of men
mensen die men niet kent, dat men daar geen respect voor op hoeft te brengen. Men
kan dan … blijkbaar in veel gevallen … zo respectloos zijn als men maar wil.
Men staat er niet bij stil dat de ander zeer gekwetst wordt. Men staat er niet bij
stil dat men iemand kwetst die het totaal niet verdient, dat het iemand kan
zijn die een heel lief en mededogend iemand is, of dag en nacht klaarstaat voor
een stervende moeder of vader, of voor een gezin waar hij of zij alleenstaand
voor moet zorgen. En zo zijn er nog legio andere voorbeelden aan te halen… Het
gaat erom dat men lijkt te denken of te vinden dat we anderen die we niet
kennen zonder meer respectloos mogen behandelen … op wat voor manier dan ook.
En
natuurlijk geldt dat voor de ‘eigen’ mensen, van dezelfde nationaliteit, en
voor mensen die niet van dezelfde nationaliteit zijn. Dit geldt voor tieners,
voor ouders, voor de oudere mens. We vinden het in alle lagen van de
samenleving. Ik zei eerder wel dat het lijkt alsof we vreemden eerder zonder
respect mogen behandelen of benaderen, maar binnen het gezin of de familie komt
het uiteraard ook voor. Ik vraag me wel eens af of respectloosheid volksvijand
nummer 1 is…
Waarom bezigt men
zoveel respectloosheid voor anderen?
Dat
is eigenlijk een gemakkelijke vraag nietwaar? Als je geen Zelf-Respect hebt,
hoe kan je dan respect hebben of tonen richting iets of anderen?
Wat zijn de grote
veroorzakers van respectloosheid?
Wij,
degenen die ontwaakt zijn, zullen denk ik vaak als eerste uitkomen bij … angst.
Daarnaast denk ik dat ook teleurstelling een stevige vinger in de pap heeft. Men
raakt teleurgesteld over iets, raakt minder betrokken, en het kan iemand
helemaal niets meer schelen, waardoor deze persoon afstandelijk kan raken of
een dermate uitgesproken negatieve mening ontwikkelt dat als hij deze
uitspreekt van niets of niemand nog een spaan heel gelaten wordt. Een
afstandelijk persoon kan dit op deze manier uitspelen, maar ook iemand die de
bullebak-mentaliteit hanteert. De Bullebak zal er eerder mee naar voren komen
dan degene die een afstandelijke houding bezigt.
Ook
denk ik dat indoctrinaties, opgelegde en zelfopgelegde waarden en normen mede
debet zijn aan respectloosheid. Kijk eens naar groepjes jongeren of zelfs
collega’s op de werkvloer, politieke figuren die iemand te kijk zetten om de
lachers maar op zijn of haar hand te krijgen … alleen maar om erbij te willen
horen, of in het geval van de politici stemmen te winnen. Ja, dit is
aangestuurd gedrag voortkomend uit angst. Pestkoppen op het schoolplein, stoer
en macho gedrag … is ook angst hebben om
er niet bij te horen. Men wil overheersen, men wil macht-over hebben.
Respectloosheid gaat hand in hand met de angst van alle indoctrinaties,
opgelegde en zelfopgelegde waarden en normen.
En daar hebben we
ze - Angst en Teleurstelling. Aangestuurd door Indoctrinaties en
Opgelegde/Zelfopgelegde Waarden en normen.
Dus
diegenen in de samenleving die weinig tot geen respect voor anderen op weten te
brengen, daar kunnen we rustig over concluderen dat zij geen Zelf-Respect
hebben. Waardoor dat komt? Dat kan zoveel zijn. Traumatische ervaringen uit de
jeugd … of de ouders hadden ook geen Zelf-Respect en is het min of meer met de
paplepel ingegoten. Het begint allemaal tenslotte met de opvoeding nietwaar? (door ouders en/of door de opvoeding op
scholen). Dat kan bijvoorbeeld zijn dat de ouders het zo druk hebben met …
geld verdienen … dat zij er niet meer aan toekomen om het kind genoeg en
voldoende te waarderen voor alles wat dat kind doet. Teleurstelling zal dan een
grote veroorzaker zijn bij het kind om een houding van respectloosheid te
ontwikkelen, want het kan diens ouders ook niet zo heel veel schelen. Het
hartje wordt al op vroege leeftijd gebroken. In principe zijn de ouders ook de
dupe van het één en ander … Ze willen het beste voor hun kind en werken zich
helemaal te pletter, komen moe en geïrriteerd thuis, en aangezien men ook nog
een sociaal leven wil gaat ook nog heel veel energie daar naartoe. We kunnen
maar zoveel aan als we kunnen … En het is een kunst om dan stappen terug te
zetten om meer aandacht aan je kind of kinderen te kunnen geven. Het is een nog grotere kunst om dit te ontdekken en
stil te blijven staan dat er iets niet helemaal gaat zoals het zou moeten gaan.
Je bent zo druk dat je bij de minder oppervlakkige ontwikkelingen van je kind,
en ook jezelf, niet stilstaat. Je bent te moe om daar nog energie voor op te
kunnen brengen. Het kind krijgt uitspraken te horen zoals; “Weet je wel wat dat
kost! Het geld groeit me niet op de rug! De rekeningen betalen zichzelf niet!… Daar
hebben we nu geen tijd voor! … Wat heb je gedaan? Weet je wel hoe druk ik het
heb? … Ik sta altijd voor je klaar en jij kunt alleen maar zeuren! … Is er ooit
wel eens iemand die aan mij denkt?” enzovoorts, enzovoorts.
Een
te druk leven kan leiden naar zelfbeklag, boosheid, machteloosheid,
vermoeidheid die terzijde geschoven wordt, niet aan zichzelf denken en dus
jezelf niet respecteren voor een stukje kwaliteit in je leven dat ieder mens
nodig heeft. Kwaliteit dat dan ook aan het kind gegeven kan worden.
De
Wet van Oorzaak en Gevolg kan duidelijk gezien worden wanneer je geen tijd
neemt voor het kind en deze niet met het nodige respect behandeld wordt. Het drukke
leven slokt de ouderlijke zorg op, het komt op een zijspoor te staan, het kind
gaat als ‘tegenprestatie’ dwars doen, want zijn ouders of vader of moeder heeft
toch geen tijd voor hem/haar, en dat dwars doen is dus een vorm van aandacht
vragen. En als die aandacht niet gegeven wordt, treedt er onverschilligheid op,
onverschilligheid veroorzaakt door teleurstelling, want het ervaart het te kort
aan aandacht als onverschilligheid van de ouder(s) voor zijn of haar
persoontje. Teleurstelling heeft een hele grote vinger in de pap voor een kind
dat dwars tegen de draad in is, en dit is dan slechts één van vele voorbeelden.
Ik denk dat dit voorbeeld voor de tijd waarin wij nu leven wel het
belangrijkste voorbeeld is. We zijn materialistisch ingesteld en gevoelens/emoties worden terzijde
geschoven.
Met
bovenstaand voorbeeld beschuldig ik niemand, laat ik daar heel duidelijk over
zijn. Een houding van ouders zoals hierboven beschreven heeft ook een
aanwijsbare oorzaak. Alles in onze samenleving is duur. Tegenwoordig moeten
beide ouders werken anders schiet een welvarend leven erbij in, of kan je de
vele rekeningen niet betalen waar een huishouden met kinderen nu eenmaal mee
geconfronteerd wordt. Daarnaast krijgen we ook voortdurend via de media te
horen over wat er - zeer zeker op dit moment en denk dan nu aan de
berichtgevingen over de kosten van het ziekenfonds in 2018 - nu weer duurder
wordt. Je gaat de supermarkt binnen en ontdekt dat de melk die je altijd kocht
met twintig cent duurder geworden is … Wanneer werd dat besloten? Hoe kan dat
zo ineens? Natuurlijk raak je moedeloos, gefrustreerd, geïrriteerd en
teleurgesteld … wat zich verder kan gaan uiten in respectloosheid. Zien jullie
dat ouder en kind over en weer hetzelfde naar elkaar gaan reflecteren?
Iemand
die zich hierin herkend, zou er wijs aan doen om stil te gaan staan en eens
diep adem te halen, pas op de plaats te maken en zich af te vragen of het
Zelf-Respect wel aanwezig of ‘ondergesneeuwd’ is. Een gezonde
geestelijke/mentale ontwikkeling, gezonde gevoelsmatige/emotionele ontwikkeling
is net zo belangrijk als dat je de rekeningen kunt betalen, en dat een ouder
het kind de materiële dingen kan geven die het nodig heeft voor school of
kleding of wat dan ook. En dat is niet alleen gezond voor het kind, maar ook
voor de ouder(s). Jezelf ziek werken daarvoor, of voor de sociale omgang met
anderen of wat dan ook, kan toch ook niet de bedoeling zijn … nietwaar? En dus
zal er op de één of andere manier een middenweg gevonden moeten worden. Niets
is alleen maar zwart of wit.
Eerder
stipte ik al aan dat ook de opvoeding op school debet kan zijn aan
respectloosheid. Erbij willen horen, populair willen zijn, mee willen doen aan
alle modetrends. Niet af willen gaan in het aangezicht van het meisje van je
dromen … stoer en macho zijn. Die tattoo, die piercing … en vind je dat maar
niets … dan ben je een ‘watje’ en hoor je er niet bij. Je word gepest …
belachelijk gemaakt … soms alleen maar omdat je een eigen mening hebt. Sta dan
als jonge volwassene maar eens sterk in je schoenen. Ouders die altijd goed met
hun kinderen overweg konden, kennen uiteindelijk hun eigen kind niet meer
terug. De ouders zeuren, ze weten zelf heus wel wat ze doen, en die tattoo is
nu eenmaal ‘keigaaf’ ‘hartstikke cool’ en … “Iedereen doet het! Iedereen heeft
er één!” Een wig wordt gedreven tussen ouders en kind. Kinderen leren elkaar
vaak dat je geen respect hoeft te hebben voor bijvoorbeeld, leraren, de oudere
mens of zelfs kleine kinderen… Oorzaak:
indoctrinatie, opgelegde en zelfopgelegde waarden en normen … angst.
En
wat denken we eigenlijk over het wedstrijdelement dat in heel veel zaken
aanwezig is. We doen ons best voor; … Die promotie, het krijgen van een baan,
aardig gevonden worden, erbij willen horen, niet voor een ander onder willen
doen en het altijd beter te moeten weten en dan net mis te grijpen of ernaast
te zitten als het ware. Altijd dat wedstrijdelement, altijd ergens aan te
moeten voldoen en als dat niet lukt dan… … … Vul zelf maar in. Angst en
teleurstelling gaan hier hand in hand. Je gooit je Zelf-Respect te grabbel om
toch maar vooral … … … Is dat het waard mag je je afvragen?
Daarnaast
… WAAROM DOEN WE HET … Waarom maken we ons zo druk over dit of dat of zus en
zo. Ik denk dat het allemaal om energie draait. Aangezien de meesten op de
wereld, zoals dat heet, niet in hun hart leven en dus niet in het stromen zijn,
in het stromen van evenwicht en energie zijn van De Ene/De Schepper, probeert
men die energie ergens anders te halen. We leven tenslotte onder de sluier van
afgescheiden van De Ene/De Schepper te leven nietwaar? Dus waar gaan wij onze
energie halen? Bij anderen…
In
de boeken van James Redfield, “De Celestijnse Belofte” enz. wordt gesproken
over vier typen mensen.
De Afstandelijke
De Bullebak
De Ondervrager
De
Arme Ik
De Afstandelijke trekt de aandacht naar
zichzelf door ietwat mysterieus te zijn. We weten niet wat er in hem of haar
omgaat. Ze zeggen niet zoveel en dat kan degene die er vatbaar voor is storen
en die geeft al diens energie eraan om de afstandelijke bij zaken te betrekken,
diens aandacht te trekken en hem of haar warm te doen laten lopen voor het één
of ander. Misschien wordt zelfs geprobeerd om diens goedkeuring te verkrijgen.
Als dit niet lukt zal jij als energiegever jezelf uitgeput of machteloos, zelfs
teleurgesteld voelen.
De Bullebak trekt aandacht/energie aan
door diens grove handelen/uitspraken. Door te pesten of door het stoere en
macho gedrag. Degene die met een bullebak omgaat geeft diens energie door hem
of haar niet op zijn tenen te gaan staan, en te proberen om de bullebak maar
mild jegens hem of haar te stemmen. Doet van alles voor de Bullebak en krijgt
er niets voor terug. Uitputting, machteloosheid, teleurstelling enzovoorts is
het gevolg voor degene die leeft onder het juk van de bullebak.
De Ondervrager is iemand die jou je
ongemakkelijk laat voelen, en jij bent degene die zich in een hoek geduwd voelt.
Je wordt in verwarring gebracht. Je had een zeer terecht verweer over iets,
maar de ondervrager kaatst altijd de bal als het ware terug. De ondervrager is
aanmatigend en neerbuigend. Vaak is het iemand, zoals we zeggen, die jou van je
stoel afpraat en er zelf op gaat zitten. Door steeds vragen te stellen over
zaken en deze aan de kaak stelt, kan hij/zij uitblinken en jou in verwarring
achterlaten, want ze weten het altijd beter. Ze zijn snel in conclusies trekken
en jou op het verkeerde been zetten is een kunst geworden. Jij geeft je energie
door je te willen rehabiliteren en doordat je hem gelijk geeft en tijdelijk hem
alle eer geeft voor zijn/haar scherpe inzichten. Denk je er later over na, dan
weet je wat je had kunnen zeggen om hem/haar op z’n plaats te zetten. Als dat
gelukt zou zijn, dan zou ontkenning van dat gegeven je deel geweest zijn. Moe,
machteloos en verward ben je wanneer een ondervrager uit je omgeving vertrekt.
De Arme Ik is iemand die altijd klaagt en
het woordje ik staat bijna altijd aan het begin van iedere uitgesproken zin. Er
is niemand die het zo zwaar en moeilijk heeft als hij/zij. Er is altijd wat
loos in diens leven dat zeer oneerlijk is en deze persoon komt bij jou diens
beklag doen, doet in feite bij iedereen diens beklag. Dit is iemand die we bijvoorbeeld
aan zien komen lopen en dat we ons eigenlijk meteen om willen draaien, een
winkel in willen vluchten omdat ze onze energie verslinden. Moe en gebroken
komen we uit een gesprek met hen vandaan, met hen maar een hart onder de riem
te steken en dat het allemaal lang zo erg niet is als gedacht wordt … We gaan
soms zelf voor hen aan het werk om iets opgelost te krijgen voor hen … enzovoorts.
Je zult een Arme Ik dan ook zeker niet in de buurt van een afstandelijk persoon
of een ondervrager zien.
Geen
van deze typen bezit Zelf-Respect. Als je Zelf-Respect hebt, ben je in het stromen van evenwicht, en heb je één van
deze typen niet nodig in je leven. En al deze typen zullen anderen respectloos
behandelen of hebben respectloze meningen over anderen of iets anders.
Als
je respect hebt voor jezelf, zal je automatisch ook anderen weten te
respecteren. Naar mijn mening is het hebben van respect voor jezelf en anderen
de allereerste stap die gezet moet worden naar een evenwichtig leven. Een
evenwichtige ontwikkeling van alle dingen in je leven. Als respect eenmaal
verankerd is, volgt liefde, mededogen, een helpende hand, vreugde, waardering,
enzovoorts allemaal als vanzelf. Daar hoef je dan echt niet veel moeite meer
voor te doen.
Begin
met respect te hebben voor jezelf. Begin met Zelf-Onderzoek. Begin met te
WILLEN te begrijpen waar respectloosheid vandaan komt. Jullie zullen vast nog
wel meer situaties weten te bedenken over waar respectloosheid welig tiert.
Zelf-Onderzoek is ZO belangrijk. Kijk niet alleen naar de oppervlakkige zaken,
maar ben bereid diep te kijken, diep te zoeken. Ga ermee zitten, en laat je
gedachten de vrije loop, en schrijf op wat er in je naar boven komt. Ga zo om
met ieder onderwerp waar je misschien een beter begrip over zou willen krijgen.
Respectloosheid
levert veroordeling op. Iedere veroordeling die je bij jezelf opmerkt is een
zelf-onderzoek waard, over waar de wortels van die veroordeling liggen. Is het
in je kindertijd, tienertijd, de tijd van adolescentie, de tijd van volwassenheid.
En probeer niet meteen te oordelen over iemand die respectloos spreekt over het
één of ander. Je kent diens verleden niet, je kent de angsten en
teleurstellingen niet van die persoon. Wat je wel enigszins in kunt schatten
zijn de indoctrinaties en opgelegde waarden en normen waar we allemaal mee te
maken hebben.
Maak
voor jezelf de weg vrij naar meer evenwichtigheid, naar meer Zelf-Respect …
door te gaan begrijpen via diepgaand en oprecht Zelf-Onderzoek.
En
als er iets in dit artikel is dat niet met je resoneert… schuif het dan gewoon
terzijde. Dan is het niet voor jou…
Ik
hoop wel dat dit artikel iets meer begrip heeft weten te geven over
respect/respectloosheid.
In Liefde,
Cobie
Copyright
© 2017, Cobie de Haan. Alle Rechten Voorbehouden. http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/ Voel je alsjeblieft vrij om
deze inhoud met anderen te delen, met vermelding van de auteur en de link van
het originele artikel.
Mooi geschreven dank je wel.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Richard 💖💖💖
VerwijderenErg mooi verwoord allemaal. In onze moderne maatschappij is respect soms ver zoek en dat kunnen we merken in alle niveaus van het leven, zelf de genen die een voorbeeld moeten zijn voor het maatschappij toont respectloosheid in hun beslissingen. Onze ego wordt steeds gevoed door dingen die niet uit liefde zijn gecreëerd.Hebberigheid naar macht en geld breng meer verwarring en angst dat we in een mensleven kunnen verwerken. Respect komt uit liefde en sommige pompen de bevolking steeds met angst, dat is de grootste actie van Respectloosheid.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor je reactie Anthony! ❤❤❤
Verwijderen