zondag, september 10, 2017

“Respect / Respectloosheid” - 10 September 2017 / Cobie de Haan


“Respect / Respectloosheid”
10 September 2017 / Cobie de Haan

Deze keer wil ik graag wat dieper ingaan op respect of juist het gebrek daaraan. Wat is het hebben of juist het niet hebben van respect? Daar kunnen we enige definities op loslaten. Ik heb hier en daar wat internetsites bekeken en zet er hieronder een paar neer.
Respect:
** Een gevoel of uiting waarmee je laat merken dat je iemand aanvaardt als een waardig en waardevol mens (woorden.org)
** Eerbied en waardering hebben voor: respect voor ouders, leraren enz. / Met alle respect, maar …. (als aankondiging dat je gaat protesteren) / daar heb ik respect voor (bewondering) / daar heb ik respect voor (daar ben ik in ontzag voor, ben ik bang van…) / respect inboezemen … (automatisch respect krijgen) En het tegenovergestelde: Het getuigt van weinig respect voor … (andermans spullen of anderen) (muiswerk online woordenboek)
** Respect betekent aanzien, eerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand vanwege zijn kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Het woord betekent oorspronkelijk omzien naar, en vandaar rekening houden met.
In het burgerlijk taalgebruik wordt respect vaak verbonden aan iemands positie op de maatschappelijke ladder of de mate waarin iemand een maatschappelijke waardering heeft weten op te roepen.
- Men kan respect opbrengen voor iemands opvattingen of rechten, of voor materiële zaken zoals andermans eigendom.
- Zo kan men de opvattingen van een ander respecteren, ook als men die opvattingen niet deelt. Men laat dan de ander in zijn waarde.
- Wanneer men respect voelt voor de uitzonderlijke kwaliteiten van een persoon, bijvoorbeeld voor de virtuositeit van een violist, dan gaat de waardering zelfs over in ontzag. (wikipedia)
De afgelopen dagen werd ik door de woorden respect/respectloosheid getriggerd. Er bestaat werkelijk heel veel respectloosheid om ons heen, en als je goed kijkt of oplet … ook heel veel respect. We doen in ieder geval ons best … De grootste trigger komt vanuit mijn eigen ascentieproces en daarnaast zag ik een kort filmpje op facebook van een tiener/adolescent die voor de camera met zijn dementerende oma voorzichtig aan het dansen was. Hij omhelsde/knuffelde haar en gaf haar af en toe een kus op het hoofd en ging heel voorzichtig met haar om, terwijl ze samen aan het dansen waren. De glimlach op haar gezicht was goud waard. Het ontroerde mij zeer… Wat een respect werd daar getoond!
Gisterenavond zag ik de tweede film van “Sisteract, Back in The Habit met actrice Whoopi Goldberg in de hoofdrol. De kinderen die zij moest onderwijzen hadden weinig respect voor de muzieklessen. Natuurlijk is het ‘maar’ een film … Toch laat de film een prachtig voorbeeld zien over hoe men met respect voor elkaar en ook voor zichzelf heel enthousiast kan raken over iets, waardoor we het beste in onszelf naar boven weten te halen. Waardoor we bergen kunnen verzetten en bij wijze van spreken wonderen kunnen verrichten. (het is een aanrader om de film (opnieuw) te gaan bekijken)
Waar ik me vaak over verbaasd heb in mijn leven is wel het feit, dat men blijkbaar veel respect op weet te brengen voor mensen die men kent. En het lijkt wel of men mensen die men niet kent, dat men daar geen respect voor op hoeft te brengen. Men kan dan … blijkbaar in veel gevallen … zo respectloos zijn als men maar wil. Men staat er niet bij stil dat de ander zeer gekwetst wordt. Men staat er niet bij stil dat men iemand kwetst die het totaal niet verdient, dat het iemand kan zijn die een heel lief en mededogend iemand is, of dag en nacht klaarstaat voor een stervende moeder of vader, of voor een gezin waar hij of zij alleenstaand voor moet zorgen. En zo zijn er nog legio andere voorbeelden aan te halen… Het gaat erom dat men lijkt te denken of te vinden dat we anderen die we niet kennen zonder meer respectloos mogen behandelen … op wat voor manier dan ook.
En natuurlijk geldt dat voor de ‘eigen’ mensen, van dezelfde nationaliteit, en voor mensen die niet van dezelfde nationaliteit zijn. Dit geldt voor tieners, voor ouders, voor de oudere mens. We vinden het in alle lagen van de samenleving. Ik zei eerder wel dat het lijkt alsof we vreemden eerder zonder respect mogen behandelen of benaderen, maar binnen het gezin of de familie komt het uiteraard ook voor. Ik vraag me wel eens af of respectloosheid volksvijand nummer 1 is…


Waarom bezigt men zoveel respectloosheid voor anderen?
Dat is eigenlijk een gemakkelijke vraag nietwaar? Als je geen Zelf-Respect hebt, hoe kan je dan respect hebben of tonen richting iets of anderen?
Wat zijn de grote veroorzakers van respectloosheid?
Wij, degenen die ontwaakt zijn, zullen denk ik vaak als eerste uitkomen bij … angst. Daarnaast denk ik dat ook teleurstelling een stevige vinger in de pap heeft. Men raakt teleurgesteld over iets, raakt minder betrokken, en het kan iemand helemaal niets meer schelen, waardoor deze persoon afstandelijk kan raken of een dermate uitgesproken negatieve mening ontwikkelt dat als hij deze uitspreekt van niets of niemand nog een spaan heel gelaten wordt. Een afstandelijk persoon kan dit op deze manier uitspelen, maar ook iemand die de bullebak-mentaliteit hanteert. De Bullebak zal er eerder mee naar voren komen dan degene die een afstandelijke houding bezigt.  
Ook denk ik dat indoctrinaties, opgelegde en zelfopgelegde waarden en normen mede debet zijn aan respectloosheid. Kijk eens naar groepjes jongeren of zelfs collega’s op de werkvloer, politieke figuren die iemand te kijk zetten om de lachers maar op zijn of haar hand te krijgen … alleen maar om erbij te willen horen, of in het geval van de politici stemmen te winnen. Ja, dit is aangestuurd gedrag voortkomend uit angst. Pestkoppen op het schoolplein, stoer en macho gedrag … is ook angst hebben om er niet bij te horen. Men wil overheersen, men wil macht-over hebben. Respectloosheid gaat hand in hand met de angst van alle indoctrinaties, opgelegde en zelfopgelegde waarden en normen.  
En daar hebben we ze - Angst en Teleurstelling. Aangestuurd door Indoctrinaties en Opgelegde/Zelfopgelegde Waarden en normen.
Dus diegenen in de samenleving die weinig tot geen respect voor anderen op weten te brengen, daar kunnen we rustig over concluderen dat zij geen Zelf-Respect hebben. Waardoor dat komt? Dat kan zoveel zijn. Traumatische ervaringen uit de jeugd … of de ouders hadden ook geen Zelf-Respect en is het min of meer met de paplepel ingegoten. Het begint allemaal tenslotte met de opvoeding nietwaar? (door ouders en/of door de opvoeding op scholen). Dat kan bijvoorbeeld zijn dat de ouders het zo druk hebben met … geld verdienen … dat zij er niet meer aan toekomen om het kind genoeg en voldoende te waarderen voor alles wat dat kind doet. Teleurstelling zal dan een grote veroorzaker zijn bij het kind om een houding van respectloosheid te ontwikkelen, want het kan diens ouders ook niet zo heel veel schelen. Het hartje wordt al op vroege leeftijd gebroken. In principe zijn de ouders ook de dupe van het één en ander … Ze willen het beste voor hun kind en werken zich helemaal te pletter, komen moe en geïrriteerd thuis, en aangezien men ook nog een sociaal leven wil gaat ook nog heel veel energie daar naartoe. We kunnen maar zoveel aan als we kunnen … En het is een kunst om dan stappen terug te zetten om meer aandacht aan je kind of kinderen te kunnen geven. Het is een nog grotere kunst om dit te ontdekken en stil te blijven staan dat er iets niet helemaal gaat zoals het zou moeten gaan. Je bent zo druk dat je bij de minder oppervlakkige ontwikkelingen van je kind, en ook jezelf, niet stilstaat. Je bent te moe om daar nog energie voor op te kunnen brengen. Het kind krijgt uitspraken te horen zoals; “Weet je wel wat dat kost! Het geld groeit me niet op de rug! De rekeningen betalen zichzelf niet!… Daar hebben we nu geen tijd voor! … Wat heb je gedaan? Weet je wel hoe druk ik het heb? … Ik sta altijd voor je klaar en jij kunt alleen maar zeuren! … Is er ooit wel eens iemand die aan mij denkt?” enzovoorts, enzovoorts.
Een te druk leven kan leiden naar zelfbeklag, boosheid, machteloosheid, vermoeidheid die terzijde geschoven wordt, niet aan zichzelf denken en dus jezelf niet respecteren voor een stukje kwaliteit in je leven dat ieder mens nodig heeft. Kwaliteit dat dan ook aan het kind gegeven kan worden.
De Wet van Oorzaak en Gevolg kan duidelijk gezien worden wanneer je geen tijd neemt voor het kind en deze niet met het nodige respect behandeld wordt. Het drukke leven slokt de ouderlijke zorg op, het komt op een zijspoor te staan, het kind gaat als ‘tegenprestatie’ dwars doen, want zijn ouders of vader of moeder heeft toch geen tijd voor hem/haar, en dat dwars doen is dus een vorm van aandacht vragen. En als die aandacht niet gegeven wordt, treedt er onverschilligheid op, onverschilligheid veroorzaakt door teleurstelling, want het ervaart het te kort aan aandacht als onverschilligheid van de ouder(s) voor zijn of haar persoontje. Teleurstelling heeft een hele grote vinger in de pap voor een kind dat dwars tegen de draad in is, en dit is dan slechts één van vele voorbeelden. Ik denk dat dit voorbeeld voor de tijd waarin wij nu leven wel het belangrijkste voorbeeld is. We zijn materialistisch ingesteld en gevoelens/emoties worden terzijde geschoven.
Met bovenstaand voorbeeld beschuldig ik niemand, laat ik daar heel duidelijk over zijn. Een houding van ouders zoals hierboven beschreven heeft ook een aanwijsbare oorzaak. Alles in onze samenleving is duur. Tegenwoordig moeten beide ouders werken anders schiet een welvarend leven erbij in, of kan je de vele rekeningen niet betalen waar een huishouden met kinderen nu eenmaal mee geconfronteerd wordt. Daarnaast krijgen we ook voortdurend via de media te horen over wat er - zeer zeker op dit moment en denk dan nu aan de berichtgevingen over de kosten van het ziekenfonds in 2018 - nu weer duurder wordt. Je gaat de supermarkt binnen en ontdekt dat de melk die je altijd kocht met twintig cent duurder geworden is … Wanneer werd dat besloten? Hoe kan dat zo ineens? Natuurlijk raak je moedeloos, gefrustreerd, geïrriteerd en teleurgesteld … wat zich verder kan gaan uiten in respectloosheid. Zien jullie dat ouder en kind over en weer hetzelfde naar elkaar gaan reflecteren?
Iemand die zich hierin herkend, zou er wijs aan doen om stil te gaan staan en eens diep adem te halen, pas op de plaats te maken en zich af te vragen of het Zelf-Respect wel aanwezig of ‘ondergesneeuwd’ is. Een gezonde geestelijke/mentale ontwikkeling, gezonde gevoelsmatige/emotionele ontwikkeling is net zo belangrijk als dat je de rekeningen kunt betalen, en dat een ouder het kind de materiële dingen kan geven die het nodig heeft voor school of kleding of wat dan ook. En dat is niet alleen gezond voor het kind, maar ook voor de ouder(s). Jezelf ziek werken daarvoor, of voor de sociale omgang met anderen of wat dan ook, kan toch ook niet de bedoeling zijn … nietwaar? En dus zal er op de één of andere manier een middenweg gevonden moeten worden. Niets is alleen maar zwart of wit.
Eerder stipte ik al aan dat ook de opvoeding op school debet kan zijn aan respectloosheid. Erbij willen horen, populair willen zijn, mee willen doen aan alle modetrends. Niet af willen gaan in het aangezicht van het meisje van je dromen … stoer en macho zijn. Die tattoo, die piercing … en vind je dat maar niets … dan ben je een ‘watje’ en hoor je er niet bij. Je word gepest … belachelijk gemaakt … soms alleen maar omdat je een eigen mening hebt. Sta dan als jonge volwassene maar eens sterk in je schoenen. Ouders die altijd goed met hun kinderen overweg konden, kennen uiteindelijk hun eigen kind niet meer terug. De ouders zeuren, ze weten zelf heus wel wat ze doen, en die tattoo is nu eenmaal ‘keigaaf’ ‘hartstikke cool’ en … “Iedereen doet het! Iedereen heeft er één!” Een wig wordt gedreven tussen ouders en kind. Kinderen leren elkaar vaak dat je geen respect hoeft te hebben voor bijvoorbeeld, leraren, de oudere mens of zelfs kleine kinderen… Oorzaak:  indoctrinatie, opgelegde en zelfopgelegde waarden en normen … angst.  
En wat denken we eigenlijk over het wedstrijdelement dat in heel veel zaken aanwezig is. We doen ons best voor; … Die promotie, het krijgen van een baan, aardig gevonden worden, erbij willen horen, niet voor een ander onder willen doen en het altijd beter te moeten weten en dan net mis te grijpen of ernaast te zitten als het ware. Altijd dat wedstrijdelement, altijd ergens aan te moeten voldoen en als dat niet lukt dan… … … Vul zelf maar in. Angst en teleurstelling gaan hier hand in hand. Je gooit je Zelf-Respect te grabbel om toch maar vooral … … … Is dat het waard mag je je afvragen?
Daarnaast … WAAROM DOEN WE HET … Waarom maken we ons zo druk over dit of dat of zus en zo. Ik denk dat het allemaal om energie draait. Aangezien de meesten op de wereld, zoals dat heet, niet in hun hart leven en dus niet in het stromen zijn, in het stromen van evenwicht en energie zijn van De Ene/De Schepper, probeert men die energie ergens anders te halen. We leven tenslotte onder de sluier van afgescheiden van De Ene/De Schepper te leven nietwaar? Dus waar gaan wij onze energie halen? Bij anderen…
In de boeken van James Redfield, “De Celestijnse Belofte” enz. wordt gesproken over vier typen mensen.
De Afstandelijke
De Bullebak
De Ondervrager
De Arme Ik
De Afstandelijke trekt de aandacht naar zichzelf door ietwat mysterieus te zijn. We weten niet wat er in hem of haar omgaat. Ze zeggen niet zoveel en dat kan degene die er vatbaar voor is storen en die geeft al diens energie eraan om de afstandelijke bij zaken te betrekken, diens aandacht te trekken en hem of haar warm te doen laten lopen voor het één of ander. Misschien wordt zelfs geprobeerd om diens goedkeuring te verkrijgen. Als dit niet lukt zal jij als energiegever jezelf uitgeput of machteloos, zelfs teleurgesteld voelen.
De Bullebak trekt aandacht/energie aan door diens grove handelen/uitspraken. Door te pesten of door het stoere en macho gedrag. Degene die met een bullebak omgaat geeft diens energie door hem of haar niet op zijn tenen te gaan staan, en te proberen om de bullebak maar mild jegens hem of haar te stemmen. Doet van alles voor de Bullebak en krijgt er niets voor terug. Uitputting, machteloosheid, teleurstelling enzovoorts is het gevolg voor degene die leeft onder het juk van de bullebak.
De Ondervrager is iemand die jou je ongemakkelijk laat voelen, en jij bent degene die zich in een hoek geduwd voelt. Je wordt in verwarring gebracht. Je had een zeer terecht verweer over iets, maar de ondervrager kaatst altijd de bal als het ware terug. De ondervrager is aanmatigend en neerbuigend. Vaak is het iemand, zoals we zeggen, die jou van je stoel afpraat en er zelf op gaat zitten. Door steeds vragen te stellen over zaken en deze aan de kaak stelt, kan hij/zij uitblinken en jou in verwarring achterlaten, want ze weten het altijd beter. Ze zijn snel in conclusies trekken en jou op het verkeerde been zetten is een kunst geworden. Jij geeft je energie door je te willen rehabiliteren en doordat je hem gelijk geeft en tijdelijk hem alle eer geeft voor zijn/haar scherpe inzichten. Denk je er later over na, dan weet je wat je had kunnen zeggen om hem/haar op z’n plaats te zetten. Als dat gelukt zou zijn, dan zou ontkenning van dat gegeven je deel geweest zijn. Moe, machteloos en verward ben je wanneer een ondervrager uit je omgeving vertrekt.
De Arme Ik is iemand die altijd klaagt en het woordje ik staat bijna altijd aan het begin van iedere uitgesproken zin. Er is niemand die het zo zwaar en moeilijk heeft als hij/zij. Er is altijd wat loos in diens leven dat zeer oneerlijk is en deze persoon komt bij jou diens beklag doen, doet in feite bij iedereen diens beklag. Dit is iemand die we bijvoorbeeld aan zien komen lopen en dat we ons eigenlijk meteen om willen draaien, een winkel in willen vluchten omdat ze onze energie verslinden. Moe en gebroken komen we uit een gesprek met hen vandaan, met hen maar een hart onder de riem te steken en dat het allemaal lang zo erg niet is als gedacht wordt … We gaan soms zelf voor hen aan het werk om iets opgelost te krijgen voor hen … enzovoorts. Je zult een Arme Ik dan ook zeker niet in de buurt van een afstandelijk persoon of een ondervrager zien.
Geen van deze typen bezit Zelf-Respect. Als je Zelf-Respect hebt, ben je in  het stromen van evenwicht, en heb je één van deze typen niet nodig in je leven. En al deze typen zullen anderen respectloos behandelen of hebben respectloze meningen over anderen of iets anders.
Als je respect hebt voor jezelf, zal je automatisch ook anderen weten te respecteren. Naar mijn mening is het hebben van respect voor jezelf en anderen de allereerste stap die gezet moet worden naar een evenwichtig leven. Een evenwichtige ontwikkeling van alle dingen in je leven. Als respect eenmaal verankerd is, volgt liefde, mededogen, een helpende hand, vreugde, waardering, enzovoorts allemaal als vanzelf. Daar hoef je dan echt niet veel moeite meer voor te doen.
Begin met respect te hebben voor jezelf. Begin met Zelf-Onderzoek. Begin met te WILLEN te begrijpen waar respectloosheid vandaan komt. Jullie zullen vast nog wel meer situaties weten te bedenken over waar respectloosheid welig tiert. Zelf-Onderzoek is ZO belangrijk. Kijk niet alleen naar de oppervlakkige zaken, maar ben bereid diep te kijken, diep te zoeken. Ga ermee zitten, en laat je gedachten de vrije loop, en schrijf op wat er in je naar boven komt. Ga zo om met ieder onderwerp waar je misschien een beter begrip over zou willen krijgen.
Respectloosheid levert veroordeling op. Iedere veroordeling die je bij jezelf opmerkt is een zelf-onderzoek waard, over waar de wortels van die veroordeling liggen. Is het in je kindertijd, tienertijd, de tijd van adolescentie, de tijd van volwassenheid. En probeer niet meteen te oordelen over iemand die respectloos spreekt over het één of ander. Je kent diens verleden niet, je kent de angsten en teleurstellingen niet van die persoon. Wat je wel enigszins in kunt schatten zijn de indoctrinaties en opgelegde waarden en normen waar we allemaal mee te maken hebben.
Maak voor jezelf de weg vrij naar meer evenwichtigheid, naar meer Zelf-Respect … door te gaan begrijpen via diepgaand en oprecht Zelf-Onderzoek.
En als er iets in dit artikel is dat niet met je resoneert… schuif het dan gewoon terzijde. Dan is het niet voor jou…
Ik hoop wel dat dit artikel iets meer begrip heeft weten te geven over respect/respectloosheid.
In Liefde,
Cobie

Copyright © 2017, Cobie de Haan. Alle Rechten Voorbehouden. http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/ Voel je alsjeblieft vrij om deze inhoud met anderen te delen, met vermelding van de auteur en de link van het originele artikel.

4 opmerkingen:

  1. Erg mooi verwoord allemaal. In onze moderne maatschappij is respect soms ver zoek en dat kunnen we merken in alle niveaus van het leven, zelf de genen die een voorbeeld moeten zijn voor het maatschappij toont respectloosheid in hun beslissingen. Onze ego wordt steeds gevoed door dingen die niet uit liefde zijn gecreëerd.Hebberigheid naar macht en geld breng meer verwarring en angst dat we in een mensleven kunnen verwerken. Respect komt uit liefde en sommige pompen de bevolking steeds met angst, dat is de grootste actie van Respectloosheid.

    BeantwoordenVerwijderen