Hoe het Werkelijk Voelt om van Jezelf te Houden - 12 Augustus 2016 / gepost op 4 December 2016 / Jamie Varon

Hoe het Werkelijk Voelt om van Jezelf te Houden

12 Augustus 2016 / gepost op 4 December 2016 / Jamie Varon

Wanneer “zij” praten over Zelf-Liefde, vertellen ze je over badkuipen bij kaarslicht en speciale afspraakjes die je voor jezelf onderneemt en nipjes van thee zittend achter druilerige vensterbanken. Zij maken lieflijke geluiden zoals een bizarre koortsdroom waar alles prachtig is.

Maar Liefde is nooit die koortsdroom.

En Zelf-Liefde wordt niet gewonnen door maanlicht of door zachte, weloverwogen ademhalingen. Het is een pijnlijke, destructieve geboorte van het Nieuwe Zelf. Om van jezelf te houden moet je eerst regelrecht kijken naar de dingen die je tegengehouden hebben om van jezelf te houden. De dingen die je tegengehouden hebben om van jezelf te houden zijn geen zachte bloesems van vreugde. Zij zijn niet je favoriete herinneringen op herhaling. Zij zijn het slechtste van jou, het slechtste van wat je over jezelf denkt, je slechtste opvattingen/zienswijzen, je meest liefdeloze gedachten, je zelfverachting op display, de geldige redenen dat je niet gemakkelijk en rustig van jezelf zou kunnen houden zoals je dacht dat Liefde verondersteld was om te zijn.

Zelf-Liefde is een afbraak van, en het zou kunnen dat je niet van de persoon houdt die onder je beschermingen en ego’s en valse identiteiten ligt. En misschien is er aan de andere zijde van je eigen Liefde een kwaadheid, omdat je nu alles ziet dat je toegestaan hebt te gebeuren dat je niet verdiende. Je weet nu wat je toegestaan hebt toen je niet beter wist.

Omdat een deel van van jezelf houden het weten is van wat je verdient, en de schaduwzijde van van jezelf te houden is het zien van het bewijs dat je verzameld hebt aangaande hoe onwaardig jij van jezelf geloofde dat je was.

Er is een na-liefde (post-love) en voor-liefde (pre-love), echter, zelfs in de na-liefde moet je alles ontwarren van wat de voor-liefde zei dat oké was. Er is ook een grimmigheid, omdat jij je verleden met nieuwe ogen bekijkt dat er niet van houdt waar je vandaan komt. Je verleden is waar het onwaardige jij ronddwaalde.

Omdat, voordat Zelf-Liefde een bevrijding wordt, het eerst een last is. Wel, daar is de kwaadheid op wie jou armzalig behandelde toen je niet wist om voor een betere behandeling te vragen. De kwaadheid op jezelf voor wat je toegestaan hebt. Daar is het verliet voor de verloren tijd. Daar is de wurgende noodzakelijkheid om mensen, dingen, ideeën eruit, eruit, eruit te duwen omdat er geen ruimte voor hen is. Daar is de eenzaamheid en isolatie dat de groei van zelf vergezeld. Daar zijn de nieuwe grenslijnen, het nieuwe bereik van het woord nee, het openen van de ogen die liever gesloten zouden willen worden, en het beangstigende besef dat Liefde niet synoniem is met vreugde. Het is synoniem met groei.

En groei is niet gelukzaligheid. Dat was het nooit. Het was een leugen die zei dat Liefde een stralende witte tanden glimlach op stranden zou zijn.

Het ultieme van Zelf-Liefde is geen eindeloze extase.

Het is een hartbrekend proces van het ontdoen van het leven dat je ongeliefde zelf opbouwde, steen na onwaardige steen.

Jamie Varon

Vertaling: Cobie de Haan - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/

About the Author

Jamie Varon is a writer based out of Los Angeles. You can connect with her on Twitter, Instagram, and at her Facebook page.