Ann Albers en de Engelen: Week 34, 2013

Ann Albers en de Engelen

"Geen Schuldgevoel, Alleen maar Lessen"

Augustus 2013 - Week 34

 

Er is een stoornis welke ongebreideld rondwaart in het menselijke ras genaamd "schuldgevoel". In onze geesten, is schuldgevoel slechts een natuurlijke reactie wanneer je iets bewust en met een slechte intentie gedaan hebt waarvan je weet dat het anderen kwetst/pijn doet. Zelfs in dat geval, is schuldgevoel ontworpen om een voorbijgaande emotie te zijn - een geheugensteuntje dat er vriendelijkere manieren zijn om je te gedragen en die het geheel van de mensheid ondersteunen.

Jammer genoeg nochtans, voelen velen van jullie schuldgevoel bij het minste of geringste van wat jullie zouden beschouwen te zijn een "vergissing". Jullie voelen je schuldig voor het vragen van "teveel". Jullie voelen je schuldig wanneer je nee tegen iemand anders diens verzoek zegt. Jullie voelen je schuldig als je per ongeluk op iemands teen gaat staan, letterlijk of figuurlijk gesproken. De lijst van waargenomen zonden gaat al maar door, en toch dierbaren, zijn er geen "vergissingen" in de ogen van God, slechts kansen om te leren en te groeien.

Dus wanneer jij je schuldig begint te voelen, herinner jezelf er dan aan, dat dit gedrag aangeleerd werd. Dit gedrag werd aan jullie geleerd om anderen zich beter te laten voelen. Een hond voelt waarlijk geen enkel schuldgevoel, hoe dan ook, voor het graven in de tuin of het eten van dingen die het niet verondersteld wordt aan te raken. In plaats daarvan leren honden dat als zij er "schuldig" uitzien, dat hun menselijke zorgdrager dan sneller kalmeert, sympathie voor hen heeft, en wederom meer liefdevol is.

Velen van jullie leerden ook dat als je schuldgevoel bezigt, je in minder moeilijkheden zult zijn. Toen je jonger was, leerden velen van jullie dat het steeds maar weer verontschuldigen, of je hoofd laten hangen in schaamte, dat een ontstelde ouder dan zou verzachten of een straf zou minimaliseren. Jullie leerden dat het je schuldig voelen de mensen kalmeerde die boos op jullie waren. En dus, zelfs in jullie harten, is het schuldgevoel een aangeleerd gedrag, behalve zoals wij aangehaald hebben bij zeldzame gelegenheden wanneer het op een natuurlijke manier en voor een goede reden naar boven komt.

Dus de volgende keer dat jij je schuldig voelt, stop. Vertel jezelf dat het geen zonde is om mens te zijn. Vertel jezelf dat het enige wat God van jou in dit moment eist is om te leren. Schuldgevoel dient zelden een doel. In plaats daarvan dierbaren, leer van jullie gedragingen. Wees mededogend voor jezelf wanneer je een waargenomen "vergissing" maakt. Jij bent een prachtige stralende ziel, zonder enige twijfel. Nochtans, moeten jullie ook leren om vrede te sluiten met jullie humaniteit en het omhelzen om het te transformeren.

God Zegent Jullie! Wij houden heel veel van jullie.  
-- De Engelen

Ann's Bericht - Geen Schuldgevoel

Hallo Allemaal!

Soms omvat het bereiken van de volgende stap in onze ontwikkeling het oversteken van een paar rotsachtige gebieden in ons bewustzijn. Ik heb gebeden om Gods genezende liefde en energie op altijd uitbreidende manieren te channelen, en ik weet dat dit betekend dat ik wat voor illusies dan ook op moet ruimen die mij me onverdienstelijk laten voelen of ongeschikt daarvoor. Water kan niet helder stromen door een aangekoekte pijp en zuivere spirituele energie kan niet gemakkelijk door een ziel heen stromen die zich nog steeds vastklampt aan alles minder dan liefde. Zoals ik vaak gezegd heb, is spirituele groei niet voor de lafhartigen.

Een paar weken geleden bad ik voor de worteloorzaken van wat voor spanning dan ook in mijn lichaam om blootgelegd te worden, aan mij getoond te worden, en te genezen. Oude verzadigde tranen kwamen naar boven. De engelen vertelden mij dat ik schuldgevoel nog steeds toestond om mij te plagen. "Schuldgevoel? Waarover dan?" vroeg ik. Ik kon me niets voorstellen. "Allerlei dingen," antwoorden zij. Ik kon het niet zien. "Laat het me dan zien,"vroeg ik, en herinnerde me op het laatste moment eraan toe te voegen, "vriendelijk alsjeblieft."

Het volgende, door een vermakelijkheid aan misverstanden, welke half gegidst waren, miste ik een afspraak die ik echt wilde. De volgende woensdag verschuldigd aan een tijdelijke afleiding, reed ik achteruit tegen een andere auto aan in een parkeergarage. In beide gevallen, was mijn automatische reactie om me vreselijk te voelen voor de bezorgde overlast van een ander menselijk wezen. Ik leef ervoor om mensen te verheffen, niet hun dagen in de war te schoppen. "Ontmoet jouw schuldgevoel Ann," stelden de engelen vriendelijk voor. Ik heb geen schuldgevoel gehad over vergissingen die alleen mijn leven beïnvloeden, maar ik zag duidelijk hoe ik schuldgevoel koesterde over "vergissingen" van mij welke anderen negatief beïnvloeden.

Ik zag het. Ik stopte het, en bad voor overvloedige zegeningen voor de betrokken zielen in mijn "vergissingen," beide die niet meer barmhartig, vriendelijk, mededogend en begrijpend hadden kunnen zijn. In feite heb ik veel mindere liefdevolle wisselwerkingen met mensen gehad die ik geholpen heb. In deze beide gevallen, stonden zij mijn "vergissing" niet toe om hun dag te ruïneren. Verder, bleek de auto reparatieplaats 3 km van huis verwijdert te zijn. Het taxeren nam een half uur. De verzekeringsmaatschappij behandelde alles verder, inclusief mijn huurauto, en anders dan een prijzige aftrek welke ik gewoon op tijd zal voldoen, nam het volledige incident minder dan het totaal van twee uren van mijn leven. Schuldgevoel zou mij voortgestuwd hebben in/naar idiote mentale drama's. Het gewoon afhandelen van de zaken was gemakkelijk.

God/de Bron geeft diepgaand om elk en iedereen van ons. Wanneer de dingen er "niet goed" uitzien, kijk nogmaals. Kijk naar jouw gebeden, jouw intenties. Misschien is er iets te leren van deze zogenaamde "vergissingen" en "misstanden". Ik houd er nog steeds niet van om andere mensen overlast te bezorgen. Ik zou nog steeds liever geen, wat wij noemen, "vergissingen" willen maken, maar ik heb vrij duidelijk gezien dat het schuldgevoel dat ik gewoon was automatisch te betreden niet alleen onnodig was, maar ook hoogst onproductief. Het is beter om te leven, te leren, en verder te gaan en mijn kostbare energie te bewaren voor het meer goed doen in de wereld. Het is beter om schuldgevoel niet mijn licht te laten dimmen. Leef, leer en ga verder. En een beetje van mijn humor van de engelen - één van mijn grootste favorieten…. "Ann, als je in het toilet staat…, spoel dan niet door!"

Dus de volgende keer dat je begint schuldgevoel te gebruiken, stop het. Vraag jezelf eenvoudig, "Wat is het dat ik hier heb te leren?" Maak je zelfs niet druk om te analyseren waarom jij je schuldig voelt, en of jij je nu wel of niet schuldig zou moeten voelen, enzovoorts. Dat kan jou van de werkelijke kwestie afleiden, welke simpel is. "Wat leerde ik?" En wanneer de lessen geleerd zijn, feliciteer jezelf. Vier feest! Je kwam gewoon een klein beetje dichterbij aangaande de waarheid van jouw ziel … vrij van schuldgevoel.

Heb een gezegende week,
Ik houd van jullie allemaal,
Ann 

Vertaling: Cobie de Haan - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/

©Ann Albers, All Rights Reserved - http://www.visionsofheaven.com/