Ann Albers en de
Engelen
"De Vreugde
van Eeuwige Liefde"
April 2013 -
Week 16
Onze lieve vrienden, wij houden heel veel
van jullie.
Dierbaren, God houdt van jullie. God bestuurt
de sterren in de hemelen en coördineert de volledige dans van het leven. God en
jouw engelen willen jou helpen. Jij, nochtans, hebt vrije wil. Je kunt proberen
om de levensuitdagingen op eigen kracht op te lossen, of je kunt vragen om onze
ondersteuning. Je kunt een gesloten geest toestaan om oplossingen als
onmogelijk te achten, of je kunt je hart openen en ruimte maken voor wonderen.
Je kunt jouw deel doen door liefde in iedere situatie in jouw leven te brengen,
ons aldus toestaand om ons werk te doen, of je kunt een wolk van negativiteit
rondom jou heen creëren dat tussenbeide komt met ons vermogen om te
ondersteunen. Wij moeten jouw vrije wil eren en wij moeten de energie eren die
jij uitzendt.
Wanneer je niet weet wat je vervolgens doen
moet, probeer niet gespannen te zijn, moeite te doen, of je zorgen te maken.
Bid. Vertrouw erop dat God en jouw engelen jou horen en jouw gebeden zullen
beantwoorden op de meest volmaakte timing tot aan de graad dat jij het
toestaat. Gebruik dan jouw vrije wil om je over te geven aan wat er zich voor
jou bevindt en breng zoveel als je maar kunt liefde in de gegeven situatie,
beginnende met vriendelijkheid richting jezelf en alle betrokkenen. Dit staat
jou toe een trilling te creëren waarin het zeer gemakkelijk voor ons is om jou
te helpen. In een trilling van liefde, zijn transformaties en wonderen
mogelijk. Als je erop staat om in angst te blijven, in zorgen of wanhoop,
kunnen wij door ons ware ontwerp deze trillingen niet ondersteunen. Wij kunnen
en moeten door ons ware ontwerp, liefde ondersteunen.
Dus, dierbaren, de volgende keer dat jij je
met een uitdaging geconfronteerd ziet, probeer het niet helemaal alleen op te
lossen. Je valt God of de engelen nooit "lastig" door te bidden. Je
verrukt ons wanneer je uitreikt voor liefde. Bid met de verwachting dat jouw
gebeden gehoord worden. Leef en heb lief alsof jouw gebeden gehoord worden. Wij
houden van jullie. Wij zijn ontworpen om ieder beetje van liefde dat jullie
proberen te creëren of te delen in jullie levens te ondersteunen. Wij horen jullie
en wij negeren jullie nooit, maar wij moeten door ons ware ontwerp, alleen de
liefdevolle energie die jullie uitzenden met jullie eigen vrije wil eren. Doe
jouw deel. Bid voor ondersteuning. Vertrouw. En weet dat jouw bereidheid tot Liefde
de vruchtbare grond voor Gods miraculeuze oplossingen is tot jouw
levensuitdagingen.
God Zegent Jullie. Wij houden heel veel van
jullie.
-- De Engelen
Bericht van Ann
Hallo Iedereen,
Deze week dook ik in de ongelooflijke
dieptes van rouw en kwam tevoorschijn, door de Genade van God, in de magische
en glorieuze hoogtes van Goddelijke Liefde.
Zondagochtend maakte mijn lieve kleine
harige vriendin mij wakker om 4:44uur en ging naar buiten. Toen ik haar ging
controleren, zat zij op de patio, trillend van angst en hard nadenkend. De
nacht ervoor had ze ervoor gekozen om buiten onder de sterren te slapen, dat
was de eerste keer in al onze jaren samen. Ik wist wat ik niet wilde weten. Ik
wikkelde haar in een zacht blauwe handdoek en ging bij haar op de patio liggen,
haar vasthoudend en naar de zonsopkomst kijkend, totdat ik haar voelde zuchten
en ze zich in diepe vreedzaamheid ontspande. Ze glimlachte naar me en we zaten
daar gewoon en keken met grote liefde in elkanders ogen.
Ik vroeg haar of ze wilde dat ik bij haar
bleef. Ik had gepland een paar uren door te brengen in de Botanische Woestijntuin
terwijl het koel was en zij buiten was voor haar regelmatige ochtenddutje. In
plaats daarvan vertelde ze mij om te gaan door op te staan en van me weg te
lopen. Het was de enige keer dat zij in de afgelopen paar dagen zelf liep. Toen
ik een paar uren later thuiskwam was ik blij te zien dat ze er nog steeds was
en nog steeds glimlachte. Ze had genoten van een heerlijk dutje in haar
prachtige achtertuin gevuld met de geur van rozen, lavendel en fris besproeid
gras. Ik had een ontspannen en prachtige ochtend ervaren te midden van
overvloedige bloemen, bijen, en vlinders. Onze harten waren vol.
We gingen naar binnen en deden gezamenlijk
een dutje op de vloer van de slaapkamer. Terwijl ik haar hoofd tegen mijn hart
aanhield, glipte mijn lieve kleine meisje er bijna uit in haar slaap. Ze moest
op gang komen toen ze wakker werd en keek rond met een verwarde uitdrukking
alsof ze wilde zeggen, "Waar ben ik?"… "Ik ben hier,"
vertelde ik haar terwijl ik haar dicht tegen me aan knuffelde. Wederom, gaf ze
mij de meest gelukzalige glimlach. WE hebben haar zelfs op de iPad gezet
terwijl ik direct contact met mijn moeder had, maar het was duidelijk dat ze
moe werd. Ze bleef omvallen als ze probeerde te lopen en toen ik haar
achtereind checkte, zag is enig zeer droevig spul dat te smerig is om te
bespreken. Het was hetzelfde als met Bruno zijn laatste kwesties. Ik wist het. Ik
vroeg haar of het tijd was. In plaats van weg te kijken of naar me te staren zoals
zij voorheen iedere keer deed wanneer ik haar dezelfde vraag stelde, glimlacht
ze. Vrij duidelijk, hoorde ik haar mij vertellen, "Ik ben gereed."
Zij had vrede met de beslissing. We knuffelden voor ongeveer een uur en toen
voelde ik het eindelijk. "Het is tijd,"vertelde ik haar. "Ben je
gereed?" Ze probeerde op te staan en terwijl ik haar hielp probeerde ze
zelfs in de auto te klimmen. Terwijl ik de tranen terugslikte, probeerde zij
mijn pijn te verzachten, en vertelde me, "Het is Oké. Ik weet het. Ik heb mijn beslissing gemaakt."
Dus daar gingen we, naar de dierenarts. Bij
de stoplichten, zag ik haar lieve kleine hoofd koekeloerend over de achterbank
en ze keek naar mij met de meest ongelooflijke liefde die ik ooit gezien had in
haar kostbare ogen. Mijn hart smolt. In het kantoor van de dierenarts,
glimlachte ze naar de zusters, de assistent, en bewaarde haar BESTE meisjes
glimlach voor de mannelijke dierenarts, omdat zij van iedereen houdt maar zij
HOUDT van mannen. Hij gaf haar meteen liefde terug. Hij bevestigde wat ik
voelde, mij vertellend dat er geen kwaliteit van leven zou zijn en toenemende
pijn als ik wilde dat ze zou blijven. Ondanks dat ik het wist, slikte ik de
tranen ten behoeve van Lucy terug en vroeg nog één keer. "Ben je er zeker
van dat je gereed bent?" Ze grijnsde. Ik nam een diepe ademteug. "Je
wist de gehele tijd dat vandaag de dag zou zijn, nietwaar?"vroeg ik haar.
Zij glimlachte ZO breed en begon die ademhaling, dat gelijkwaardig is aan
hondengelach. Ik moest glimlachen. Zij was duidelijk gereed, en zij was nooit,
ooit eerder gereed geweest. Ze had de beslissing gemaakt lang voordat ik bereid
was het te zien.
Iedereen liet ons voor een poosje alleen. Ik
speelde Robin Miller's lied, "Dansen met Engelen" op de iPad. Het
troostte ons beide. Ik knuffelde haar, kuste haar, bedankte haar, en vertelde
haar dat ik van haar houdt en dat altijd zal doen, met mijn gehele hart. Ze had
even een huiverend moment terwijl zij nadacht over haar overgang, toen
ontspande ze zich in mijn armen terwijl ik haar eraan herinnerde dat ik de
gehele weg voorbij de sluier bij haar zou zijn. Weldra glimlachte zij weer, zo
gelukkig. Ik pakte de iPad en we deden ons favoriete ding - Ik nam foto's van
ons, liefkozend, daar op de vloer van het kantoor van de dierenarts, momenten
voor haar overgang. Op een bepaald punt, gaf zij aan dat ze moe was, dus zette
ik de foto's aan de kant en hield haar gewoon vast. Ze keek nog een laatste
keer in mijn ogen toen de zusters binnenkwamen met een katheter en zij verder
ging met haar ogen te sluiten en vast in slaap te vallen, terwijl ik haar hoofd
tegen mijn hart aanhield, zelfs voordat de eerste injectie ooit toegediend was.
Nadat de vriendelijke arts de pre-verdoving had toegediend, deed zij wat alleen
Lulu gedaan zou hebben en begon te snurken zo luid al de motor van een boot wat
me altijd had doen laten lachen. Weldra, zelfs voordat de laatste injectie
ingewerkt was, was er stilte en zag ik haar in de geest staan, net boven haar
lichaam, met Bruno, mijn husky wolf in de hemel. Ze zag er jong uit, stralend,
helder ogend, en gezond. Ik voelde haar warmte. Ze gingen er samen vandoor en
renden een bos in, terwijl de arts mij alleen liet om tranen te huilen van
emotionele uitputting. Na een beetje van mijn waterwerken, kwamen de beide
honden in de geest terug. Zij hing de paljas uit en sprong zoals zij dat deed
toen zij jong was en alles werkte zoals het moest werken J In de
geestenwereld, holde ze naar een moddergebied en begon als een gek te graven
(Zij hield er altijd van om te graven) en kwam naar mij terugrennen met een
gouden hart dat ze opgegraven had. Ze toonde mij dat dit nu haar label was….ze
had haar hart gevonden, en ik had geholpen. Ik had nog nooit eerder zo'n
vreedzame en pijnvrije overgang meegemaakt.
Ik zag haar en voelde haar zoals ik dat
meestal met iedereen doe die overgegaan is, maar ik kan me niet herinneren dat
ik zo sterk om iemand rouwde. De droefheid was zo diep en diepgaand dat ik me
voelde als één van de vrouwen jammerend bij de kruisiging. Zoals ik op Facebook
schreef, "Rouw komt en gaat als een getijde golf die op de kust botst. Het
draagt jou in dienst macht, en tuimelt jou in een oceaan van emoties. Dan in
vreedzaamheid trekt het zich terug, jou achterlatend om de schatten te zien die
het achterliet - dankbaar voor iedere ademteug van leven, iedere relatie,
iedere zonsopkomst. Dus wanneer je rouwt, berijdt de golven, wetende dat het
liefde is dat jou in de diepten duwt, en jou de hemelen indraagt, jouw hart
openend tot een grotere uitbreiding en begrip van hoe diepgaand je kunt
voelen."
Ik bad en vroeg om hulp. Zoals de
Goddelijke timing het wilde hebben, was dit precies de week dat Braco, een
prachtige zender van Goddelijk Licht starend op het internet, en Sri
Karunamayi, bekend als de incarnatie van de Goddelijke Moeder in de stad waren.
Er bestaat geen toeval. Tijdens de eerste "Starende" sessie met Braco
op de 'livestream' woensdagavond, werd de volledige vloed van rouw van mijn
hart weggewassen om nooit meer terug te keren. Ik was gevuld met vreugde ,
waarheid, en een liefde zo diepgaand dat ik me voelde alsof ik getransporteerd
was naar een geheel nieuwe werkelijkheid. Lucy en ik sloten onze harten bij
elkaar aan in een glorieuze dans van feestviering van de lessen die geleerd
waren, de obstakels die overwonnen waren en waar we ons aan overgegeven hadden,
en de ongelooflijke liefde die wij tussen ons deelden. Wasgoed, pruilgezichten,
schuldgevoel, en frustraties waren allemaal dingen van het verleden. Ik voelde
alleen de ongelooflijke en gelukzalige vrijheid die wij begonnen te ervaren in
deze nieuwe fase van onze eeuwige relatie. Mij hart wat niet gewoon genezen,
het was opgetild in de vreugde van eeuwige Liefde. En tot mijn grote vermaak en
verrukking, gaat Lucy door met haar ervaringen in de hemel met mij te delen
zodat ik hen op haar facebook pagina kan schrijven. Zij wil dat alle vrienden
die haar liefde stuurden tijdens de laatste week van haar leven weten van haar
vreugde, om een honden perspectief beter te begrijpen, en om zich nooit zorgen
te maken over hun geliefden in het hiernamaals. Ik geloof zeker dat ze een
zelfs groter gevoel van doel gevonden heeft. Zij en Bruno (mijn husky wolf)
zijn ook weer verenigd en hebben de tijd van hun leven. Ik zie hen niet alleen
in de hemel, maar voel ook dat ze mij thuis bezoeken, wedijverend voor mijn
aandacht zoals zij deden toen zij nog jong en sterk waren.
God was bij mij, en Zijn aanwezigheid is
bij jullie, iedere stap op de weg. Zelfs de meest moeilijke momenten in onze
levens kunnen gevuld zijn met ongelooflijke gratie/genade als wij ons aan hen
overgeven, om hulp bidden, en gewoon eenvoudig liefde in de situatie brengen.
Ik zou dit niet alleen gedaan kunnen hebben. Ik voelde de hand van God en de
liefde van de engelen ons beide begeleiden en vasthouden, iedere stap op de
weg. Ik werd zelfs gegidst om extra bleekmiddel te kopen, en ook om de
diepvries met goed voedsel te vullen de dag voordat Lucy overging. Na dertig
ladingen van wasgoed en een lading tranen de paar dagen na haar heengaan, waren
deze "kleine" wonderen geschenken van Gods tedere liefde.
Dus vergeet niet om voor hulp in jouw leven
te vragen, voor alle dingen groot en klein. Doe dan gewoon jouw deel. Houd van
jezelf. Wees eerlijk tegen jouw eigen hart. En vanuit die ruimte van volheid,
houd van anderen. Ik dank God dat Lucy en ik ertoe kwamen om een briljante,
prachtige, en gelukkigmakende liefde tussen ons te ontwikkelen. Mijn hart danst
in viering van twee zielen die met eer slaagden, wetende dat aan het einde,
gelukkig, er altijd en alleen liefde is, en liefde sterft nooit.
Ik houd van jullie allemaal,
Met dankbaarheid voor de overvloed aan
liefde die jullie mij hebben laten zien,
Bruno, Lucy, & Ann
Vertaling: Cobie de Haan - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/
©Ann Albers, All Rights Reserved - http://www.visionsofheaven.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten